Doorpubliceren NL: 30-04-2025, 
Alleen een tellurocratie die haar continentale roeping volledig heeft gerealiseerd, kan de golven van de zeeën werkelijk trotseren.
Rusland, eind 19e eeuw: een zeer onderscheiden geograaf, ontdekkingsreiziger en statisticus genaamd Pjotr Petrovitsj Semenov Tjan Sjanskij stelde een van de meest originele definities op van de ontluikende Russische geopolitiek. Voor de avontuurlijke onderzoeker moest Rusland worden gelezen en begrepen als ‘wat ligt van zee tot zee’, waarmee een interessante interpretatie van de geografie van het toenmalige grote Russische rijk werd gecodificeerd.
Op een directe en coherente manier putte hij uit de politieke geografie en antropogeografie van Friedrich Ratzel, de grote Duitse etnoloog en geograaf. Semënov, wiens werk On the Power of Territorial Possession in Relation to Russia kan worden beschouwd als een van de eerste volwaardige geopolitieke werken in Rusland, stelde zijn eigen hypothese voor over de geopolitieke structuur van de wereld, die we kort als volgt kunnen samenvatten: beschavingen vormen zich rond de drie wereldzeeën, de Middellandse Zee (samen met de Zwarte Zee), de Oost- en Zuid-Chinese Zee (samen met de Zee van Japan en de Gele Zee), en het Caribische bekken (inclusief de Golf van Mexico). Vanuit deze gebieden verspreidt de cultuur zich in verschillende richtingen en beslaat uiteindelijk de hele planeet, in verschillende fasen van de geschiedenis maar verbonden met de drie zeeën.
Dit geeft aanleiding tot het thema ‘macht’: wie erin slaagt politieke controle te verwerven over de hele kustlijn die grenst aan een van de drie wereldzeeën,